- wynurzyć
- глаг.• высунуть* * *wynurz|yć\wynurzyćony сов. высунуть, выставить (наружу из воды)* * *wynurzony сов.вы́сунуть, вы́ставить (наружу из воды)
Słownik polsko-rosyjski. 2013.
wynurzyć
Смотреть что такое "wynurzyć" в других словарях:
wynurzyć — dk VIb, wynurzyćrzę, wynurzyćrzysz, wynurzyćnurz, wynurzyćrzył, wynurzyćrzony wynurzać ndk I, wynurzyćam, wynurzyćasz, wynurzyćają, wynurzyćaj, wynurzyćał, wynurzyćany «wydobyć na wierzch, na zewnątrz coś pogrążonego w płynie (najczęściej w… … Słownik języka polskiego
wynurzać się – wynurzyć się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} wydostawać się, wypływać z głębi wody (lub innej cieczy) na powierzchnię, ukazywać się na powierzchni wody, zmniejszać głębokość zanurzenia : {{/stl 7}}{{stl 10}}Okręt podwodny… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wynurzać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, wynurzaćam, wynurzaća, wynurzaćają, wynurzaćany {{/stl 8}}– wynurzyć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIa, wynurzaćrzę, wynurzaćrzy, wynurzaćrzony {{/stl 8}}{{stl 7}} wyciągać coś z głębi, z wnętrza czegoś na… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wynurzenie — n I 1. rzecz. od wynurzyć. 2. lm D. wynurzenieeń «to, z czego się ktoś komuś zwierza, co mówi o swoich poglądach, uczuciach itp.; wyznanie» Wynurzenia poety na temat wartości sztuki. wynurzenie się rzecz. od wynurzyć się … Słownik języka polskiego
нырять — яю, нырнуть, укр. ниряти, нирнути, блр. нырка вид утки , русск. цслав. нирɪати (Изборн. Святосл. 1073 г.; см. Ляпунов, РФВ 76, 261), цслав. въньрѫ, вънрѣти παρεισδύεσθαι, изньретъ ἐκδύνει, болг. нирна ныряю , сербохорв. по̀нирати, по̀нире̑м… … Этимологический словарь русского языка Макса Фасмера
нырять — Древнерусское – ныряти. В русском языке глагол «нырять», означающий «погружаться под воду с головой», известен с XIV в. Слово имеет тот же корень, что и существительное «нора». «Нырять» – русская по происхождению лексическая единица. Родственными … Этимологический словарь русского языка Семенова
dzwon — m IV, D. u, Ms. dzwonnie; lm M. y 1. «sygnalizacyjne urządzenie dźwiękowe o kielichowatym kształcie, odlane zwykle ze stopu miedzi i cyny z dodatkami, wydające dźwięk wskutek uderzenia zwisającego wewnątrz serca o wieniec dzwonu lub przez… … Słownik języka polskiego
mrok — m III, D. u, N. mrokkiem; lm M. i «szarość, zmierzch» Gęsty, gruby, nieprzenikniony, szary mrok. Mroki wieczoru. Spowijać, zasnuć ziemię mrokiem. Pogrążać się, tonąć, rozpływać się w mroku. Wynurzyć się z mroku. Mrok panuje, rozpościera się,… … Słownik języka polskiego
pomroka — ż III, CMs. pomrokaoce, blm książk. «zmrok, zmierzch; cień, mrok, ciemność» Wieczorna pomroka. Pomroka nocy. Księżyc niewidoczny w pomroce chmur. Wynurzyć się z pomroki. przen. Wyłaniać się z pomroki dziejów. Zginąć w pomroce zapomnienia … Słownik języka polskiego
wychynąć — dk Vb, wychynąćnę, wychynąćniesz, wychyń, wychynąćnął, wychynąćnęła, wychynąćnęli, wychynąćnąwszy książk. «wysunąć się zza czegoś, ukazać się na powierzchni czegoś; wyłonić się, wynurzyć się» Księżyc wychynął zza chmur. Z krzaków wychynęła jakaś… … Słownik języka polskiego
wyłonić — dk VIa, wyłonićnię, wyłonićnisz, wyłonićłoń, wyłonićnił, wyłonićniony wyłaniać ndk I, wyłonićam, wyłonićasz, wyłonićają, wyłonićaj, wyłonićał, wyłonićany, książk. «wybrać ze swego grona, utworzyć spośród siebie» Wyłonić zarząd, komisję, prezydium … Słownik języka polskiego
